Rhodesian Ridgeback
Wzorzec nr 146, Afryka Południowa
1996, grupa 6 (psy gończe)
WYGLĄD OGÓLNY:
Rhodesian Ridgeback to pies proporcjonalny,
silny, dobrze umięśniony, zwinny, szybki i wytrzymały. Najważniejszą jego
cechą jest zręczność, elegancja w budowie i brak wrażenia
masywności. Cechą charakterystyczą jest pręga na grzbiecie
- pas sierści rosnącej w odwrotnym kierunku. Pręga powinna być wyraźnie
zaznaczona, symatryczna z dwoma koronami po jej obu stronach. Zaczyna sie pomiędzy łopatkami
a kończy zwężając się w kierunku lędźwi. Korony
nie powinny znajdować się niżej niż na 1/3 długości
pręgi. Najwłaściwsza jej szerokość to 5 cm.
PRĘGA PRAWIDŁOWA |
PRĘGA NIEPRAWIDŁOWA |
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Dostojny, inteligentny, nieufny wobec obcych osób,
ale nie wykazujący strachu ani agresji.
BUDOWA
GŁOWA
Czaszka: powinna być odpowiedniej wielkości i proporcjonalna (odległość pomiędzy
uszami, odległośc od potylicy do stopu i odległość od
stopu do końca nosa, powinny być równe), płaska i najszersza
pomiędzy uszami. Głowa powinna być wolna od zmarszczek podczas
spoczynku.
Stop: powinien być zdecydowanie zaznaczony, nie powinien
leżeć na linii prostej pomiędzy nosem a potylicą.
Odległości: od końca nosa do stopu, od stopu do
kości
potylicy i odległość pomiędzy uszami powinny
być równe. Szczególnie ważne jest, aby
odległość od końca nosa do stopu nie była
mniejsza niż dwie pozostałe - zbyt krótka kufa
jest niepożądana.
Nos: powinien być czarny lub brązowy. Czarnemu nosowi towarzyszą oczy
ciemne, brązowemu oczy bursztynowe.
Kufa: Powinna być długa, głęboka i mocna.
Wargi: powinny ściśle przylegać do szczęki.
Pysk: szczęka silna, z pełnym uzębieniem i idealnym zgryzem nożycowym
(górne zęby powinny blisko zachodzic na dolne). Zęby powinny
być dobrze rozwinięte, szczególnie kły i trzonowe.
Oczy:
powinny być umiarkowanie rozstawione, okrągłe, o żywym
i inteligentnym wyrazie, charmonizujące kolorem z umaszczeniam.
Uszy: powinny być osadzone dość wysoko, średniej wielkości,
szerokie u nasady, zwężające się ku zaokrąglonym końcówkom.Powinny
być noszone przy głowie.
Szyja: powinna być dość długa,
silna i wolna od podgardla.
TUŁÓW
Grzbiet: Mocny.
Lędźwie: silne, umięśnione , lekko zaokrąglone.
Klatka piersiowa: nie powinna być zbyt szeroka, lecz głęboka, sięgająca łokci.
Przedpiersie: powinno być widoczne,
gdy pies stoi bokiem.
OGON:
Powinien być mocny u nasady, stopniowo
zwężający sie ku końcowi. Umiarkowanej długości,
osadzony niezbyt wysoko i nie za nisko. Powinien być noszony
lekko wygięty ku górze, ale nie zakręcony.
ŁAPY
Kończyny przednie : powinny być idealnie
proste, o mocnej kości, łokcie powinny przylegać do
ciała. Oglądane z boku powinny być szersdze niż oglądane
z przodu.
Nadgarstki: mocne i sprężyste.
Łopatki: osadzone ukośnie, wyraźne
i umięśnione co świadcvzy o szybkoście w ruchu.
Stopy: powinny być zwarte i zaokrąglone,
wysoko wysklepione, nigdy płaskie, z elastycznymi poduszkami, chronione
przez sierść pomiędzy palcami.
Kończyny tylne : mięśnie
powinny być dobrze widoczne, poprawnie kątowane, z nisko osadzonym
stawem skokowym.
Ruch: Sprężysty i energiczny, lekki,
z grzbietem pozostającym w jednej linii.
Z Przodu
Z Tyłu
SIERSĆ
Włos: krótki i gęsty,
błyszczący, ale nie wełnisty czy jedwabisty.
Kolor: od jasnopszenicznego do czerwonopszenicznego.
Dozwolone są drobne białe znaczenia na piersi i palcach, ale występowanie
białych znaczeń powyżej palców czy w innym miejscu niż na
piersiach, jest niedozwolone. Dozwolona jest ciemna kufa i szy, ale nadmiar czarnego
włosa w innych miejscach jest niepożądany.
WIELKOSĆ
Pożądany wzrost dla: :
Psów 63
cm do 69 cm
Suk 61
cm do 66 cm
WAGA
Własciwa waga dla :
Psów 36.5
kg
Suk 32
kg
WADY
Jakiekolwiek odstępstwa od powyższego
opisu powinny być traktowane jak wady, a przy ocenie traktowane
w odpowiednich proporcjach do reszty cech.
Skala punktów - waga poszczególnych
cech w ocenie
Pręga Głowa i Oczy Szyja i Łopatki Grzbiet, Lędźwie i Klatka Łapy i Stopy Sierść Ogon Wielkość, Wyglą ogólny Całość |
20 15 10 10 15 5 5 20 100 |
Chociaż skala ta jest wskaźnikiem
wagi podzczególnych cech, w praktyce sędziowanie
bardziej polega na porównywaniu psów między
sobą. Pies jest oceniany jako całość, i to
od sędziego zależy czy w ocenie weźmie pod uwagę szczegóły
jego wyglądu.