INNE CHOROBY AUTOIMMUNOLOGICZNE

Choroby autoimmunologiczne (autoagresywne) to dość rzadkie zaburzenia układu immunologicznego, polegające na produkowaniu przeciwciał przeciwko własnym strukturom. Zdrowy układ immunologiczny atakuje tylko obce antygeny, w przypadku tych zaburzeń, własne komórki są rozpoznawane jako "wrogie" i atakowane. Organizm zaczyna niszczyć własne tkanki i narządy.
Autoimmunologiczne choroby skóry, mięśni i stawów zostały omówione w oddzielnym rodziale, tu przedstawiam pozostałe choroby tego typu.
Toczeń Rumieniowaty Układowy (SLE) »
Onychodystrofia toczniowa (SLO) »
Trombocytopenia »
Niedokrwistość autoimmunologiczna »

Zapalenie naczyń »

TOCZEŃ RUMIENIOWATY UKŁADOWY ( LUPUS ERYTHEMATOSUS SYSTEMICUS - SLE )


Najpoważniejsza z wszystkich chorób autoimmunologicznych, na szczęście występuje bardzo rzadko u psów. Nazywana jest "wielkim imitatorem", gdyż naśladuje objawy wileu innych chorób, głównie autoagresywnych, ale nie tylko. Rozpoznanie jej jest dużym wyzwaniem dla lekarzy.
W toczniu układowym dochodzi do rozregulowania mechanizmów nadzorujących tolerancję immunologiczną. Przeciwciała uszkadzają rozmaite tkanki i narządy, wywołując różne objawy kliniczne.
Niewiele wiadomo o przyczynach powstawania tej choroby. Jako czynnik indukujący powstanie tej choroby u ludzi wymieniana jest borelioza, jednak u psów takie powiązanie zdaje sie nie wystepować. Sugeruje się że u psów rozwój tocznia ma związek z retrowirusem typu c, nie zostało to jednak udowodnione. Bierze się również pod uwagę tło genetyczne, zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybiczne, pasożytnicze i ekspozycje na światlo sloneczne. SLE może pojawić sie takży przy nowotworach, oraz po stosowaniu niektórych laków, jak np. sulfonamiy, leki przeciw drgawkowe (fenytoina), izoniazyd, prokainamid, oraz leki antykoncepcyjne.
Predysponowane rasy to owczarki niemieckie, szetlandzkie, szkockie, staroangielskie, beagle, charty, dobermany, setery irlandzkie oraz pudle. Brak predyspoycji płciowych i wiekowych, choć większość zachorowań następuje w wieku 4-7 lat.

OBJAWY

Charakterystyczne dla tej odmiany tocznia jest występowanie przeciwciał przeciwko antygenom jąder komórkowych (ANA - antinucler antibodies). Choć wystepują one również w innych chorobach autoimmunologicznych, a nawet u zdrowych psów, w toczniu układowym ich bardzo wysoką ilość stwierdzono we wszystkich przypadkach tej choroby. Przeciwciała, reagując z uwolnionymi z komórek antygenami ANA, tworzą kompleksy które wychwytywane są w kłębuszkach nerwowych, co prowadzi do rozwoju kłębuszkowego zapalenia nerek. Z tego powodu, w toczniu ukladowym zawsze występuje białkomocz. Kompleksy immunologiczne osadzają się też w naczyniach błony maziowej, prowadząc do zapalenie stawów. Powodują też uszkodzenia skóry, przede wszystkim w okolicach narażonych na działanie promieni słonecznych. Powstaje także wiele innych autoprzeciwciał, prowadząc do rozwoju niedokrwistości autoimmunologicznej, zaburzeń krzepnięcia krwi i wielu innych. Zwykle u psów z toczniem układowym występuje gorączka, apatia, brak łaknienia, zapalenie wielostawowe, niedokrwistość, zapalenie skóry i niewydolnośc nerek. Obraz kliniczny poszczególnych przypadków może byc jednak różny.
Do zdiagnozowania tocznia ukladowego, podzielono objawy chorobowe na 2 grupy:

Objawy "duże"
Objawy "małe"

- zapalenie stawów
-zapalenie wielomięśniowe
-zapalenie skóry o charakterze pęcherzowym
-białkomocz
-niedokrwistość autoimmunohemolityczna
-trombocytopenia
-neutropenia (leukopenia)

-gorączka
-owrzodzenia jamy ustnej
-zapalenie opłucnej
-zapalenie mięśnia sercowego
-powiększenie węzłów chłonnych
-drgawki
-otępienie

DIAGNOZA

Objawy tocznia układowego mogą sugerować istnienie wielu innych chorób, dlatego do jego rozpoznania konieczne jest wystepowanie:
1. Dwóch objawów dużych i obecności przeciwciał przeciwko antygenom jąder komórkowych (ANA), lub
2. Jednego objawu dużego, dwóch małych i obecności przeciwciał przeciwko antygenom jąder komórkowych.
3. Nie można wykluczyć tocznia przy wystepowaniu jednego dużego objawu i obecności przeciwciał przeciwko antygenom jąder komórkowych, lub dwóch dużych objawów przy braku ANA.

Zaburzenia hematologiczne, szczególnie niedokrwistość z dodatnim wynikiem testu Coombsa, kulawizna obejmująca coraz to inne kończyny, gorączka, zmiany skórne oraz białkomocz, zawsze wymagają wykonania badań w kierunku tocznia ukladowego.
Zapalenie wielomięśniowe i wielostawowe, oraz kłębuszkowe zapalenie nerek mogą także występować jako choroby samoistne.
Trombocytopenie mogą mieć tło zarówno autoimmunologiczne, jak i towarzyszyć nowotworom, zespołom mielodysplastycznym (MDS), jak i inwazji Babesia canis. Neutropenia z kolei może wynikać z aplazji szpiku kostnego (np. po podaniu antykoncepcji - estrogenów, cefalosporyn, chloramfenikolu) lub z zapalenia.


LECZENIE

Leczenie jest w miarę skuteczne przy szybkim postawieniu diagnozy. Statystycznie 40% psów umiera w ciągu roku od postawienia diagnozy.
Postępowanie lecznicze:
1. Leczenie choroby podstawowej
2. Prednizolon lub prednizon w dawce immunosupresyjnej - 2,2 mg/kg co 24 godziny. Jesli nie ma poprawy po 10 dniach dolącza się azatioprynę i wit. E.
3. Azatiopryna 2 mg/kg co 24 godziny.
4. Cyklofosfamid 2,2 mg/kg co 24 godziny przez 4 kolejne dni
5. Cyklosporyna 5 mg/kg co 1 godzin (sama lub w połączeniu z glikokortkosteroidami)
6. Immunoglobiny ludzkie - wysokie dawki mogą zahamować proces autoagresji
7. Tetracyklina i kwas nikotynowy przy zmianach skórnych
8. Aspiryna 5 mg/kg przy zapaleniu stawów.
W trakcie leczenia najlepiej monitorować poziom ANA - obniżanie świadczy o cofaniu sę choroby.

Zestawienie leków w postępowanu z toczniem ukladowym wziete z art. dr Janiny Łukaszewskiej, MW vol.14, nr 100'2005.
 

PROGNOZA
Prognoza jest nieprzewidywalna i uzależniona od tego, ktore narządy zostały zaatakowane. Jeśli terapia przyniesie poprawę, to objawy ustępują na kilka miesięcy, najwyżej na rok. Zazwyczaj następuje powót choroby po pewnym okresie czasu.
 

HODOWLA

Wykazano, że do zachorowania presdysponowane sa psy z pewnym allelem układu zgodności tkankowej (DLA A7). Ponieważ kompleks zgodności tkankowej (MHC) dziedziczony jest w całości (na potomstwo przechodzi cały komplet tych genów od jednego rodzica, a nie losowo od obu rodziców), z hodowli powinny być wyłączone nie tylko osobniki chore, ale również ich rodzeństwo i rodzice.


Źródła i linki:
Provet Healthcare: Systemic Lupus Erythematosus
LIDA: Systemic Lupus Erythematosus
Vetinfo: Lupus in Dogs, Mike Richards, DVM
SLE, Kathleen R Hutton, DVM
Systemic Lupus Erythematosus, Jessica Schepler
Lupus, Mike Richards, DVM
Lupus Erythematosus
PetPlace.com: SLE
Lupus Erythematosus

Linki ze zdjęciami:
Autoimmun bedingte Hauterkrankungen bei Hund und Katze
VIN: Autoimmune Skin Disorders, SLE

Przypadki SLE :
Chinook, Kim and Pat Murphy

ONYCHODYSTROFIA TOCZNIOWA (Symetrical Lupoid Onychodystrophy - SLO)


SLO jest chorobą podobną do tocznia, atakującą łapy. Objawy są podobne do objawów towarzyszących toczniowi układowemu czy krążkowemu, ale ograniczają się tylko do łap. Liczba przypadków jest zbyt mała, aby móc coś powiedzieć o predyspozycjach wiekowych czy płciowych. Chore zwierzęta są zarówno psami rasowymi jak i mieszańcami.
 

OBJAWY

Główne objawy to utrata paznokci w łapach. Inne to: oddzielanie się pazurów od poduszek, cofnięcie poduszek, infekcje wtórne, pękanie i dzielenie się pazurów, ból, utykanie, skręcenie pazurów.

DIAGNOZA

Diagnozę stawia się w oparciu o biopsję pazurków. Jeśli zaatakowana jest większość pazurów przy braku problemów skórnych, to z dużym prawdopodobieństwem jest to SLO.
 
Różnicowe diagnozy:
. grzybica
. infekcja bakteryjna
. atopia

LECZENIE

Leczenie opiera się na podawaniu kwasów tłuszczowych oraz antybiotyków (głównie tetracykliny i niacinamid).

Usunięcie pazurów gdy zaczynają pękać lub odpadać, może zmniejszyć ból psa, choć nie jest konieczne.
Odrastające pazurki są zazwyczaj krótsze, bardziej miękkie, pozbawione pigmentu. 

 

PROGNOZA

Nawet jeśli choroba jest w reemisji, suplementacja jest konieczna do końca życia zwierzęcia, aby zapobiec jej nawrotom.
 

HODOWLA

Chore psy i ich bliscy krewni nie powinni być używani do hodowli, mimo że model dziedziczenia tej choroby nie jest jeszcze poznany.


Źródła i linki:
Grassmere Animal Hospital: SLO
SLO, Andrea J Chee
Symmetrical Lupoid Onychodystrophy in Dogs
Nail Survey, conducted in the winter of 2003 by BeaCon (a Word-document)
A Shetland sheepdog with crusty, deformed toenails
SLO, Shiloh Shepherd Dog Club of America
AVSARC newsletter 6/2003: SLO
Claw Diseases in Dogs and Cats, Didier-Noël Carlotti
Nail Conditions

ZAPALENIE NACZYŃ KRWIONOŚNYCH (VASCULITIS)


Zapalenie naczyń krwionośnych obejmuje dość liczną grupę chorób. Nazwa i klasyfikacja chorób z grupy vasculitis zależy głównie od rozmiaru i typu zajętych naczyń krwionośnych. Choroby te nie są zakaźne i nie można im zapobiec, są zaś uwarunkowane genetycznie. Czynnikiem wywołującym może być wszystko, co ma wpływ na układ odpornościowy, np. konserwanty, antyoksydanty dodawane do żywności. Czynnikiem wywołującym najbardziej powszechną odmianę vasculitis (ear margin vasculitis - zapalenie naczyń końcówek uszu) jest wczesne szczepienie szczenięce.

Schorzenie polega na tym, iż ściany naczyń krwionośnych są atakowane przez układ odpornościowy. Główną rolę odgrywa wyściółka ścian naczyniowych. W warunkach zdrowia pozwala ona na prawidłowy przepływ krwi. Jeśli ściana naczynia jest uszkodzona lub zajęta zapaleniem, wewnątrz naczynia krwionośnego zaczyna tworzyć się skrzep powodujący zwężenie lub niedrożność naczynia. Komórki zapalne z wnętrza naczynia przemieszczają się ze strumienia krwi przez ścianę naczynia pogłębiając jej uszkodzenie jak i otaczających tkanek. Zmniejszone zaopatrzenie w krew przez zwężone lub zamknięte naczynia lub, mniej często, pęknięte naczynie z krwawieniem może uszkodzić tkanki. Zajęcie naczyń zaopatrujących ważne narządy, jak mózg czy serce, może być bardzo groźnym stanem. Rozprzestrzenionemu (układowemu) vasculitis towarzyszy zwykle uwalnianie cząsteczek zapalnych, odpowiedzialnych za objawy ogólne jak gorączka, złe samopoczucie, jak również nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych wykrywających zapalenie.
Zajęte mogą być drobne naczynia krwionośne w końcówkach uszu czy ogona, ale również te najważniejsze, jak np. aorta.

Vasculitis może być osobnym schorzeniem, ale często występuje również jako schorzenie wtórne, będące częścią tocznia układowego. Wykazuje również powiązanie z innymi dysfunkcjami ukł. Immunologicznego, jak alergia czy atopia oraz niedoczynnością tarczycy.

OBJAWY

Objawy są różne, zależnie od rodzaju zajętych naczyń i ciężkości zajęcia narządów. Do objawów układowego zapalenia naczyń należą: puchnięcie kończyn, owrzodzenia, czerwone plamy na skórze, zmęczenie, apatia, niski poziom hormonów tarczycy, uszkodzenia mięśni, uszkodzenia nerwów, depresja, letargiczność, problemy gastryczne, zespół suchego oka, drożdżyca. Choroba jest bardzo bolesna, a ból pogarszają ćwiczenia fizyczne i zbyt mała ilość krwi dopływająca do mięsni.

Obszarem który najczęściej dotknięty jest zapaleniem naczyń, są końcówki uszu. Predysponowaną rasą są jamniki. Końce uszu robią się cieńsze, ciemniejsze, zaczynają krwawić i pojawiają się ubytki. Zazwyczaj zapalenie dotyka obu uszu na raz, nie jest bolesne. Czasami, na wewnętrznej stronie małżowiny pojawiają się również strupy i pęcherze. Nie leczone zapalenie obejmuje coraz większy obszar ucha, powodując coraz większe ubytki. Mroźne powietrze i zimna woda mogą przyspieszać chorobę, zwężając jeszcze bardziej naczynia krwionośne.

DIAGNOZA

Uszy są dość trudnym miejscem do zrobienia biopsji, choć w wielu wypadkach koniecznym do postawienia właściwej diagnozy
 
Różnicowe diagnozy:
. odmrożenie
. martwica tkanek
. krioglobulinemia,
. infekcja bakteryjna,
. pęcherzyca rumieniowata

LECZENIE

W wywołaniu remisji choroby najbardziej skuteczne są kortykosteroidy w połączeniu z lekami immunosupresyjnymi (cyklofosfamid). Leki zazwyczaj stosowane w terapii podtrzymującej obejmują azatioprynę i cyklosporynę, łącznie z niskimi dawkami prednisonu. Można też stosować leki oddziaływujące na krzepnięcie krwi (niskie dawki aspiryny).
 

PROGNOZA

Leczenie powinno zatrzymać, a przynajmniej zwolnić rozwój choroby. Czasami konieczny jest zabieg operacyjny.


Źródła i linki:
Diseases of the pinna
Ear Problems in Dogs & Cats
Diseases Involving Immune Complexes
Diseases of the Pinna
Ear Margin Dermatosis