SKÓRNE CHOROBY AUTOIMMUNOLOGICZNE

SKÓRNE CHOROBY AUTOIMMUNOLOGICZNE

PRZYCZYNY »
NAJCZĘSTSZE OBJAWY »
DIAGNOZA »
LECZENIE »

PODZIAŁ:
Choroby pęcherzowe »
     Pęcherzyca Liściasta »
     Pęcherzyca Rumieniowata »
     Pęcherzyca Zwyczajna »
     Pęcharzyca Bujająca »
Pemfigoid Pęcherzowy »
 
Choroby nie-pęcherzowe »
Toczeń Rumieniowaty Krążkowy (DLE) »

Zespół naczyniowo-skórny »
Łysienie plackowate »
Bielactwo »

 



PRZYCZYNY

Przyczyny dla których układ opornościowy uaktywnia się przeciwko swojemu organizmowi nie są nadal znane. Przeciwciała atakują komórki skóry i błon śluzowych. Rezultatem jest zapalenie i uszkodzenie skóry.
Wiemy jednak, że po pierwsze, trzeba mieć genetyczną predyspozycję, aby chorba się ujawniła, po drugie potrzebny jest czynnik "startowy", aby uruchomić proces chorobowy. Takim czynnikiem może byc inna choroba, wyczerpanie organizmu, stres, zakażenie, alergen..
Gdy choroba zostanie raz "uruchomiona", ten sam czynnik może wystąpić ponownie, nie przynosząc dodatkowych konsekwencji, wystarczy że wystąpi on raz, aby "uruchomić" chorobę.


OBJAWY

Typowymi objawami skórych chorób autoimmunologicznych, są zmiany na skórze w miejscach gdzie nie ma sierści oraz w miejscach gdzie "normalna" skóra łączy się ze śluzówką, jak nos i wargi, końcówki uszu, obszar wokół oczu, genitalia. Gdy zmiany dotyczą lusterek nosa, prawie na pewno mamy do czynienia z chorobą autoagresywną. W niektórych chorobach zmiany moge obejmowac rownież poduszki łap.

W wielu chorobach tego typu, zaczyna się od pojawienia się pęcherzy, i często mogą one nie być zauważone, jeśli pies je rozdrapie czy liże - wtedy też dochodzi do infekcji. Również zmiany pigmentacji są często spowodowany tymi chorobami.


DIAGNOZA

Skórne choroby autoagresywne są bardzo trudne do zdiagnozowania, i zazwyczaj również do leczenia.

Postawienie właściwej diagnozy wymaga wykonania biopsji i badań histopatologicznych. Jest wiele chorób skórnych powiązanych z układem immunologicznym, a ich objawy mogą być do siebie podone. Najważniejszą sprawą jest wykluczenie innych możliwości i postawienie właściwej diagnozy przed rozpoczęciem terapii.

Niewłaściwe wyniki są dość częste przy tego typu chorobach i są efektem braku klasycznych objawów, złym miejscem pobrania tkanki do biopsji oraz wcześniejszą terapią sterydową.

LECZENIE

Najczęstrze terapie oparte sa na lekach steroidowych (miejscowych lub układowych - glucocorticoids, steroids, cortisone). W wielu przypadkach choroba wymaga dużych dawek systemic glucocorticoids, z lekami immunosupresyjnymi (osłabiającymi działanie układu odpornościowego).

Jeśli dodatkowo wystąpią jakieś komplikacje, np. grzybica, także muszą być leczone.

Podczas leczenia powinno się dążyć do obniżania dawek leków, ale niestety większość z tych chorób wymaga długoterminowej terapii (czasem do końca życia). Dodatkowym utrudnieniem przy dłuższym leczeniu sterydami jest to, że mają one poważne skutki uboczne, które wymagają dodatkowego leczenia podczas tej trudnej terapii.